Assalamualaikum,
Sambil duduk-duduk menyelak beberapa muka surat sebuah majalah "American Patch Work & Quilting" lama untuk mencari ilham membuat sehelai quilt baru. Keinginan di hati hendak dihadiahkan kepada seseorang yang telah banyak budinya diterima, tetapi tiba-tiba timbul rasa hilang minat pula. Kenapa rasa demikian ya?
Hai.. tidak semena-mena Mak Long teringat kepada Arwah Wak pula. Mak Long merinduinya .... baiklah sedekahkan fatihah untuk arwah ...Al-Fatihah..... Mak Long masih ingat lagi, ketika itu baharu sahaja masuk sekolah darjah satu di Sekolah Rendah Kebangsaan Jorak, Muar. Umur Mak Long muda setahun sudah masuk sekolah. Dalam masa hampir sebulan mula-mula masuk sekolah Wak menghantar dan menjemput Mak Long pergi dan balik setiap hari. Betapa kasihnya seorang bapa kepada anaknya. Selepas itu Mak Long pergi sendiri berjalan kaki dengan budak-budak lain. Mak Long ingat murid-murid darjah satu guna papan batu hitam tempat menulis. Bila sudah boleh menulis sedikit barulah guna buku betul. Pakaian seragam ketika itu hampir menyerupai yang ada sekarang, baju kemeja putih dan di luar gaun kembang biru tua. Arwah Wak belikan satu bag rotan berupa bakul ha ha ha ... diisi, papan batu, sebotol air kopi sejuk dan payong. Kadang Emak bekalkan ubi rebus atau biskot kering untuk makan waktu rihat.
Sekolah Rendah Jorak ketika itu mempunyai tiga buah bangunan sahaja. Sebuah rumah guru di hadapannya sebatang pokok manggis rendang dan berhampiran dengan kantin sekolah. Tidak jauh dari rumah guru ialah sebuah bangunan tinggi bertiang batu dan beratap batu genting. Bentuk bangunan itu ala-ala bangunan rekaan dari bangunan British. Di bangunan ini biasanya menempatkan murid-murid darjah empat hingga enam. Bangunan sebuah lagi lebih kecil seperti bangunan pisang sesikat. Dinding papan sekerat dan beratapkan atap rumbia. Orang luar boleh bersidai di dinding tengok murid-murid belajar dari luar. Di sinilah murid-murid darjah satu hingga darjah tiga ditempatkan. Pintu keluar masuk bangunan hanya melalui dua pintu, iaitu di kedua hujung bangunan. Bangunan itu dapat menampung hanya lima buah darjah sahaja. Skrin pengadang dari papan digunakan sebagai pemisah di antara satu darjah ke darjah yang lain. Murid boleh intai dan dengar murid dan guru di sebelah. Meja murid-murid pula meja panjang dan tempat duduknya pula sepadan dengan meja iaitu bangku panjang. Lima atau enam orang murid boleh duduk sekali semeja. Bahagian belakang darjah ialah lorong lalu-lalang masuk dan keluar pintu bangunan. Bila hari hujan tempias masuk dalam darjah dan kalau atap bocur habislah menitik membasahi dalam darjah. Bila hujan terlalu lebat air akan melimpah masuk ke dalam darjah. Boleh bayangkan? Hmmm... ya.. daif sungguh sekolah ketika itu. Dari sekolah daif itulah Mak Long menerima ilmu asas untuk mengembangkan sayap mengenal erti hidup sebenar.
Padang sekolah sentiasa bersih. Tiap-tiap pagi sebelum beratur masuk darjah masing-masing, kami diarah pungut sampah dahulu. Cik Gu bertugas jaga dengan rotan atau kayu pembaris panjang jadi mandor. Cik Gu tidak pernah suruh cuci dan bersihkan tangan murid-murid selepas pungut sampah! Arwah Pak Mat Kelepek, tukang kebun potong rumput dengan pedang rumput yang sangat tajam. Isterinya pula menjual makanan di kantin sekolah.... jual nasi empit, mee goreng, kuih, mee siput goreng dan lain-lain masakan orang Johor. Mak Long jarang membeli di situ, Emak tidak bagi duit belanja.
Guru-guru sekolah pula boleh dikatakan semuanya garang-garang. Mereka gunakan kayu pembaris lebar dan panjang untuk memukul murid-murid nakal. Kadang-kadang kalau murid yang kurang cergas pun cik gu bantai. Zaman itu kalau melihat kelibat cik gu, semua takut dan kecut pada mereka,..... lari menyorok takut hendak bersua muka. Tidak seperti sekarang ... sudah terbalik, guru pulak yang takut kepada anak murid!!
Guru yang masih Mak Long ingat ialah arwah Cik Gu Kandis, arwah Cik Gu Hamdan yang mendiami rumah guru bersama keluarganya dan Cik Gu Bahanan bin Makrof. Kedua-dua mereka ini terkenal dengan kegarangan serta digeruni murid-murid.
Dalam tahun sembilan belas enam puluhan bangunan sekolah lama dirobohkan dan diganti dengan bangunan baru berdinding batu dan beratap zinc. Sebuah lagi bangunan didirikan bersebelahan dengan sekolah tinggi khas untuk murid darjah enam. Mak Long antara murid pertama menggunakan bilik darjah baru itu dalam tahun 1962. Hmmm... sudah jauh perjalanan hidup Mak Long rasai.......
NOTA: Tuntulah ilmu walau pun terpaksa ke hujung dunia
Sambil duduk-duduk menyelak beberapa muka surat sebuah majalah "American Patch Work & Quilting" lama untuk mencari ilham membuat sehelai quilt baru. Keinginan di hati hendak dihadiahkan kepada seseorang yang telah banyak budinya diterima, tetapi tiba-tiba timbul rasa hilang minat pula. Kenapa rasa demikian ya?
Hai.. tidak semena-mena Mak Long teringat kepada Arwah Wak pula. Mak Long merinduinya .... baiklah sedekahkan fatihah untuk arwah ...Al-Fatihah..... Mak Long masih ingat lagi, ketika itu baharu sahaja masuk sekolah darjah satu di Sekolah Rendah Kebangsaan Jorak, Muar. Umur Mak Long muda setahun sudah masuk sekolah. Dalam masa hampir sebulan mula-mula masuk sekolah Wak menghantar dan menjemput Mak Long pergi dan balik setiap hari. Betapa kasihnya seorang bapa kepada anaknya. Selepas itu Mak Long pergi sendiri berjalan kaki dengan budak-budak lain. Mak Long ingat murid-murid darjah satu guna papan batu hitam tempat menulis. Bila sudah boleh menulis sedikit barulah guna buku betul. Pakaian seragam ketika itu hampir menyerupai yang ada sekarang, baju kemeja putih dan di luar gaun kembang biru tua. Arwah Wak belikan satu bag rotan berupa bakul ha ha ha ... diisi, papan batu, sebotol air kopi sejuk dan payong. Kadang Emak bekalkan ubi rebus atau biskot kering untuk makan waktu rihat.
Sekolah Rendah Jorak ketika itu mempunyai tiga buah bangunan sahaja. Sebuah rumah guru di hadapannya sebatang pokok manggis rendang dan berhampiran dengan kantin sekolah. Tidak jauh dari rumah guru ialah sebuah bangunan tinggi bertiang batu dan beratap batu genting. Bentuk bangunan itu ala-ala bangunan rekaan dari bangunan British. Di bangunan ini biasanya menempatkan murid-murid darjah empat hingga enam. Bangunan sebuah lagi lebih kecil seperti bangunan pisang sesikat. Dinding papan sekerat dan beratapkan atap rumbia. Orang luar boleh bersidai di dinding tengok murid-murid belajar dari luar. Di sinilah murid-murid darjah satu hingga darjah tiga ditempatkan. Pintu keluar masuk bangunan hanya melalui dua pintu, iaitu di kedua hujung bangunan. Bangunan itu dapat menampung hanya lima buah darjah sahaja. Skrin pengadang dari papan digunakan sebagai pemisah di antara satu darjah ke darjah yang lain. Murid boleh intai dan dengar murid dan guru di sebelah. Meja murid-murid pula meja panjang dan tempat duduknya pula sepadan dengan meja iaitu bangku panjang. Lima atau enam orang murid boleh duduk sekali semeja. Bahagian belakang darjah ialah lorong lalu-lalang masuk dan keluar pintu bangunan. Bila hari hujan tempias masuk dalam darjah dan kalau atap bocur habislah menitik membasahi dalam darjah. Bila hujan terlalu lebat air akan melimpah masuk ke dalam darjah. Boleh bayangkan? Hmmm... ya.. daif sungguh sekolah ketika itu. Dari sekolah daif itulah Mak Long menerima ilmu asas untuk mengembangkan sayap mengenal erti hidup sebenar.
Padang sekolah sentiasa bersih. Tiap-tiap pagi sebelum beratur masuk darjah masing-masing, kami diarah pungut sampah dahulu. Cik Gu bertugas jaga dengan rotan atau kayu pembaris panjang jadi mandor. Cik Gu tidak pernah suruh cuci dan bersihkan tangan murid-murid selepas pungut sampah! Arwah Pak Mat Kelepek, tukang kebun potong rumput dengan pedang rumput yang sangat tajam. Isterinya pula menjual makanan di kantin sekolah.... jual nasi empit, mee goreng, kuih, mee siput goreng dan lain-lain masakan orang Johor. Mak Long jarang membeli di situ, Emak tidak bagi duit belanja.
Guru-guru sekolah pula boleh dikatakan semuanya garang-garang. Mereka gunakan kayu pembaris lebar dan panjang untuk memukul murid-murid nakal. Kadang-kadang kalau murid yang kurang cergas pun cik gu bantai. Zaman itu kalau melihat kelibat cik gu, semua takut dan kecut pada mereka,..... lari menyorok takut hendak bersua muka. Tidak seperti sekarang ... sudah terbalik, guru pulak yang takut kepada anak murid!!
Guru yang masih Mak Long ingat ialah arwah Cik Gu Kandis, arwah Cik Gu Hamdan yang mendiami rumah guru bersama keluarganya dan Cik Gu Bahanan bin Makrof. Kedua-dua mereka ini terkenal dengan kegarangan serta digeruni murid-murid.
Dalam tahun sembilan belas enam puluhan bangunan sekolah lama dirobohkan dan diganti dengan bangunan baru berdinding batu dan beratap zinc. Sebuah lagi bangunan didirikan bersebelahan dengan sekolah tinggi khas untuk murid darjah enam. Mak Long antara murid pertama menggunakan bilik darjah baru itu dalam tahun 1962. Hmmm... sudah jauh perjalanan hidup Mak Long rasai.......
 |
| Buku Adalah Gedung Pengetahuan |
NOTA: Tuntulah ilmu walau pun terpaksa ke hujung dunia
No comments:
Post a Comment